کفش ایمنی بخش مهمی از تجهیزات حفاظت فردی (PPE) در محل کار است آنها از پاها در برابر صدمات محافظت می کنند و می توانند از حوادث ناشی از کار جلوگیری کنند.
طبق DGUV، 16.5 درصد از کل حوادث شغلی در تجارت و صنعت، ناحیه پا و مچ پا را تحت تأثیر قرار می دهد این باعث می شود پاها بعد از دست ها دومین قسمت بدن در خطر انقراض باشند.
مهم ترین ویژگی کفش ایمنی ملی حفاری، خاصیت محافظتی آن است که به کلاس های مختلفی تقسیم می شود اینها الزامات مختلفی را برآورده می کنند: آنها در برابر لغزش، سقوط اجسام، له شدن، گرما، سرما یا ولتاژ الکتریکی محافظت می کنند بنابراین طبق قانون برای بسیاری از مشاغل کفش ایمنی الزامی است.
اما حتی اگر هیچ الزامی برای پوشیدن آنها وجود نداشته باشد، استفاده از آنها می تواند از سلامت شما محافظت کند اینکه کدام کفش ایمنی مناسب است به فعالیت انجام شده و خطرات خاص در محل کار بستگی دارد.
مدل های مدرن نه تنها عملکرد محافظتی خاص را انجام می دهند، بلکه راحت هستند و اکنون از نظر بصری نیز جذاب هستند.
کفش‌های ایمنی مردانه و زنانه یا مدل‌های یونیسکس در اندازه‌ها، تناسب و سبک‌های مختلفی موجود هستند: از کفش‌های چرمی کلاسیک گرفته تا کفش‌های کتانی سبک و کفش‌های فضای باز.
استاندارد اروپا سه نوع محافظ پا را متمایز می کند: کفش های شغلی (DIN EN ISO 20347)، کفش های محافظ (DIN EN ISO 20346) و کفش های ایمنی (DIN ISO 20345).
سپس کفش ایمنی با علامت اختصاری “S” برای کلمه انگلیسی “safety” مشخص شده و دارای علامت CE است برخلاف کفش های کار، کفش های ایمنی SB دارای کلاهک های محافظ برای بارهای زیاد هستند.
آنها از ورق فولاد، آلومینیوم، پلاستیک یا تیتانیوم ساخته شده اند و باید حداقل 200 ژول را تحمل کنند که معادل 1500 کیلوگرم است کلاس های امنیتی S1 تا S5 نیز این حداقل نیاز را برآورده می کنند.
